เดือน: พฤศจิกายน 2023

เพลิดเพลินไปกับการบูมในญี่ปุ่น วัฒนธรรมความบันเทิงและอาหารของเกาหลีใต้เป็นที่นิยมในหมู่คนหนุ่มสาวในญี่ปุ่นมาช้านาน ถึงแม้ว่าญี่ปุ่นนั้นจะให้ค่านิยมของตัวเองเป็นหลักก็จริงแต่ในการนำสิ่งเหล่านี้เข้ามา

ก็เพื่อเป็นสิ่งที่สร้างความบันเทิงและความผ่อนคลายให้กับคนญี่ปุ่นมากขึ้น แม้ว่าความสัมพันธ์ทวิภาคีระหว่างโซลและโตเกียวจะเย็นลงแล้วก็ตามด้วยความเฟื่องฟูของวัฒนธรรมป๊อปเกาหลีใต้ที่เราจะคุ้นชินกันอย่างมากในคำที่เรียกว่าฮันรยู โดยมีสิ่งที่เริ่มต้นขึ้นจาก “Winter Sonata” ละครซีรีส์ที่ออกอากาศครั้งแรก

โดย NHK ในปี 2546 ในประเทศญี่ปุ่น รายการนี้กลายเป็นปรากฏการณ์ทางสังคม โดยมีแฟนๆ ผู้หญิงที่กระตือรือร้นจำนวนมากเรียกนักแสดงนำเบยองจุนว่า “ยงซามะ” โดยใช้คำต่อท้ายให้เกียรติว่า “ซามะ” ก็เรียกได้ว่าเป็นกระแสอย่างมากในช่วงนั้น

และเป็นที่ถูกพูดถึงอย่างแพร่หลายในสงการบรรเทิงที่มีความเป็นเกาหลีใต้เข้ามาเกี่ยวข้อง อย่างไรก็ตามเมื่อเกิดเป็นกระแสและผู้จัดในด้านวงการบันเทิง ทราบถึงความต้องการในตลาดวงการบันเทิง ก็นำสิ่งเหล่านี้เข้ามาปรับปรุงและพัฒนาทำให้ในญี่ปุ่นนั้นจึงมีความเป็นเกาหลีมากขึ้นในวงการบันเทิงญี่ปุ่นนั่นเอง หลังจากนั้นกลุ่ม K pop เช่น Tohoshinki หรือที่รู้จักในชื่อ TVXQ! Girls ‘Generation และ Kara ได้รับความนิยมในญี่ปุ่น

แต่กระแสเพลงเกาหลีลดลงชั่วคราวหลังจากนั้นประธานาธิบดี Lee Myung bak ของเกาหลีใต้ได้ไปเยือนหมู่เกาะ Takeshima ของจังหวัด Shimane ในเดือนสิงหาคม 2012 ก็ยิ่งเป็นสิ่งที่สร้างความสนใจให้กับวงการบันเทิงทั้งญี่ปุ่นและเกาหลีใต้เพิ่มมากขึ้น

อย่างไรก็ตาม สื่อบันเทิงเกาหลีใต้ได้รวบรวมโมเมนตัมใหม่ในปี 2560

หลังจากเกิร์ลกรุ๊ป TWICE เดบิวต์ที่ญี่ปุ่น ซึ่งมีสมาชิกชาวญี่ปุ่น 3 คนรวมอยู่ด้วย ในช่วงเวลาเดียวกัน BTS และวงอื่น ๆ ก็ขยายฐานแฟนคลับของตนเช่นกันและในเดือนธันวาคม 2018 นวนิยายเรื่อง “Kim Jiyoung, Born 1982” ได้รับความสนใจอย่างมาก

เมื่อได้รับการตีพิมพ์เป็นภาษาญี่ปุ่น ในขณะที่ละครอย่าง “Crash Landing on You” และ “Itaewon Class” ได้ขยายขอบเขตความน่าดึงดูดใจของความบันเทิงเกาหลีใต้ ทำให้เกิด กระแสฮันรยู “ครั้งที่สี่” ในญี่ปุ่น เรียกได้ว่าหนังและซี่รี่ส์ที่เป็นกระแสไม่เพียงแต่เป็นกระแสเพียงเกาหลีใต้และญี่ปุ่นเท่านั้น แต่ยังเป็นกระแสไปทั่วโลกด้วย ทำให้“ทุกวันนี้ ผู้คนจำนวนมากสนใจละครและแฟชั่นของเกาหลีใต้

รวมถึงองค์ประกอบอื่นๆ เนื่องจากมีคุณภาพสูง” นักแสดงชาย ฟุคุมิ คุโรดะ วัย 66 ปี ผู้เชี่ยวชาญด้านวัฒนธรรมป๊อปของเกาหลีใต้กล่าว “พวกเขาดูและโต้ตอบกับสิ่งเหล่านี้โดยไม่รู้ว่ามันคือภาษาเกาหลี แต่ฉันไม่คิดว่าสิ่งเหล่านี้จะเฟื่องฟูในระยะสั้น ความบันเทิงของเกาหลีใต้หยั่งรากลึกในสังคมญี่ปุ่น”

สนับสนุนเนื้อหาโดย    ทางเข้า gclub ใหม่

สังคมของการเต้นรำ  ในการแนะนำแคตตาล็อก Forrest McGill และ Ainsley M Cameron เน้นย้ำว่าทั้งนิทรรศการและแคตตาล็อกมุ่งเน้นไปที่หน้าที่ทางศาสนาและสังคมของการเต้นรำ

ดังที่นำเสนอหรือแนะนำในงานศิลปะที่จัดแสดง อย่างไรก็ตาม พวกเขายังคงดำเนินต่อไป คำถามพื้นฐานเกิดขึ้นระหว่างการค้นคว้าของพวกเขาซึ่งท้ายที่สุดก็กลายเป็นสายสัมพันธ์ระหว่างงานศิลปะที่แตกต่างกัน: ‘การเต้นประสบความสำเร็จที่นี่คืออะไร‘ ดังที่ภัณฑารักษ์ชี้ให้เห็น เทคนิค ท่าทาง โรงเรียนสอนเต้น และสิ่งที่เน้นน้อยกว่า ประวัติการแสดงแม้ว่าจะสามารถตีความผ่านผลงานเหล่านี้ได้เช่นกัน

ทั้งในแคตตาล็อกและนิทรรศการ งานศิลปะถูกจัดกลุ่มออกเป็นห้าส่วนตามการตอบสนองของภัณฑารักษ์ต่อคำถามพื้นฐานเกี่ยวกับความสำเร็จ: การทำลายและการสร้างสรรค์ การอุทิศตน การกดขี่ การเชิดชู และการเฉลิมฉลอง ส่วนแรก Destruction and Creation

สำรวจการร่ายรำอันศักดิ์สิทธิ์ซึ่งนำมาซึ่งการเปลี่ยนแปลงของจักรวาลหรือโลก ใน Devotion ความปรารถนาร่วมกันของพระเจ้าและผู้นับถือศรัทธาจะถูกสำรวจผ่านการเต้นรำที่สร้างความเชื่อมโยงระหว่างอาณาจักรโลกและสวรรค์ ส่วนที่สาม การปราบปราม

สำรวจพลังของการเต้นรำในการพิชิตพลังด้านลบ การยกย่องทำให้แนวคิดเรื่องความเคารพซับซ้อนขึ้นและนำเสนอวัตถุศิลปะที่ให้เกียรติเทพเจ้าและกษัตริย์ ส่วนสุดท้าย Celebration มองการเต้นรำและการร่ายรำเป็นสัญลักษณ์แห่งความอุดมสมบูรณ์ เสน่ห์ และความสุข

อำนาจ เพศ และเรื่องเพศ หัวข้อสามหัวข้อ – อำนาจ เพศ และเรื่องเพศ – เชื่อมโยงกันตลอดนิทรรศการ รวบรวมงานศิลปะจากภูมิภาค ศาสนา และวัฒนธรรมต่างๆ

ตัวอย่างเช่น ในกรณีของอาณาจักรทั้งสวรรค์และโลก การร่ายรำแสดงถึงองค์ประกอบของพลัง: พระอิศวรร่ายรำเพื่อทำลายล้างและสร้างโลกขึ้นใหม่ โดยใช้พลังมหาศาลที่ควบคุมจักรวาล พระกฤษณะร่ายรำบนศีรษะของศัตรูที่สิ้นฤทธิ์ พลังของเขาแสดงออกมาทางพละกำลังและความอุตสาหะ

กษัตริย์ทางโลกเลียนแบบราชาแห่งทวยเทพ พระอินทร์ โดยจัดให้มีคณะเต้นรำเพื่อความบันเทิงและยกย่องพระองค์ (และเพื่อแสดงให้เห็นว่าพระองค์มีความมั่งคั่งสำหรับการแสดงสถานะเช่นนี้) จึงใช้อำนาจและเผยแพร่อำนาจของพระองค์

เมื่อย้ายจากศาลไปยังอาณาจักรอันศักดิ์สิทธิ์ คุณจะพบกับเทพชายหลายองค์ที่ร่ายรำแทน เช่น พระอิศวร พระพิฆเนศวร และโดยเฉพาะพระกฤษณะ บางครั้งแต่ละองค์ก็ถูกเฝ้าดูโดยเทพธิดา สตรีจากสวรรค์ หรือสตรีบนดิน กระตุ้นให้เราพิจารณาพลวัตของการดูใหม่ การถามว่าใครไม่เต้นหรืออย่างน้อยก็ไม่แสดงท่าเต้นเป็นคำแนะนำ ในบรรดาอวตารของพระวิษณุ พระเอกพระราม (เทียบเท่าพระกฤษณะและตรงกันข้าม)

ไม่เต้นรำ พระพรหมผู้สร้างก็เช่นกัน ทั้งอาจารย์และผู้เผยพระวจนะที่ได้รับการยกย่องเช่นมูฮัมหมัด ซิกกูรู หรือเชน tirthankaras หรือพระพุทธเจ้า ต่างก็เข้าใจว่าเป็นพระอุปัชฌาย์ทางโลกหรือเป็นนามธรรมของจักรวาล

พระมหากษัตริย์และผู้นำชายหรือหญิงไม่ค่อยเห็นการเต้นรำ ไม่ต้องสงสัยเลยว่ามีเหตุผลมากมาย แต่เหตุผลประการหนึ่งอาจเป็นไปได้ว่าการเต้นรำ – เกี่ยวข้องกับความรู้สึกและเร้าอารมณ์ การแสดงออกทางอารมณ์และศิลปะ และอาจเป็นไปได้ว่าสูญเสียการควบคุม – ดูไม่เหมาะสมในตัวเลขที่ได้รับมอบหมายให้จัดตั้งและรักษาระเบียบอันชอบธรรม ในจักรวาลหรือบนโลก ในทางกลับกัน พระอิศวรและพระกฤษณะ

ตลอดจนเทพเฮวาจราในศาสนาพุทธที่มีอารมณ์ฉุนเฉียว เป็นผู้ละเมิด เพิกเฉยหรือเย้ยหยันบรรทัดฐานทางสังคมแบบดั้งเดิม และเสนอการอยู่เหนือธรรมชาติผ่านความปีติยินดีจากสวรรค์ ในโลกอื่น พลังที่อัดแน่นอยู่ในการร่ายรำของพวกเขาได้ขัดขวางคำสั่งที่จัดตั้งขึ้นเพื่อที่จะก้าวข้าม; การหยุดชะงักดังกล่าวในภูมิทัศน์ทางโลกและบ่อยครั้งทางการเมืองอาจเป็นหายนะ

สนับสนุนเนื้อหาโดย    ทางเข้า gclub มือถือ